بررسی سبک‌های یادگیری دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان و ارایه الگوی مناسب تدریس بر اساس دیدگاه آنان

زمینه و هدف: یکی از مهم‌ترین عوامل مؤثر در یادگیری دانشجویان، سبک یادگیری آن‌ها است که شناسایی سبک یادگیری به تهیه یک برنامه آموزشی در راستای یادگیری مطلوب و مؤثر کمک می‌کند. این پژوهش، با هدف تعیین سبک‌های یادگیری دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان و ارایه الگوی مناسب تدریس بر اساس دیدگاه آنان صورت گرفت. روش کار: این مطالعه توصیفی- مقطعی در سال 1390 بر روی 276 دانشجوی پزشکی که به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای سهمی انتخاب شدند، صورت گرفت. ابزار گردآوری داده‌ها پرسش‌نامه بود که شامل سه قسمت عوامل دموگرافیک، پرسش‌نامه یادگیری Kolb و قسمت سؤالات مربوط به روش‌های تدریس بود. داده‌ها پس از جمع‌آوری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها : سبک یادگیری اکثر دانشجویان جذب کننده (1/47 درصد) بود و پس از آن، به ترتیب سبک واگرا (8/26 درصد)، همگرا (5/18 درصد) و انطباق یابنده (6/7 درصد) بود. مناسب‌ترین الگوی تدریس از دیدگاه دانشجویان، روش دریافت مفاهیم، گزارش از بخش و محاوره گروهی بود. بین سبک یادگیری و متغیرهای سن، جنس، سال تحصیلی و وضعیت تأهل رابطه معنی‌داری یافت نشد، اما با محل سکونت دانشجو و تمایل به ادامه تحصیل ارتباط معنی‌دار وجود داشت؛ به گونه‌ای که سبک یادگیری در افراد ساکن در شهر، جذب کننده و در افراد ساکن در روستا، بیشتر واگرا بود. همچنین در کسانی که تمایل به ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر را داشتند، سبک یادگیری واگرا بود. نتیجه‌گیری: دانشجویان پزشکی، روش‌های آموزشی دریافت مفاهیم، گزارش از بخش و محاوره گروهی را الگوی مناسب تدریس برای آموزش خود انتخاب کرده‌اند که این یافته، برای سیستم آموزش پزشکی و استادان مفید می‌باشد. استادان و مدرسان بهتر است به جای استفاده از روش‌های آموزشی یکنواخت مانند سخنرانی، به منظور ارتقا و بهبود یادگیری دانشجویان، از روش‌های دانشجو محور که فراگیران در آن‌ها نقش فعالی دارند، استفاده کنند.